ای امام رئوف ومهربان

ای عالم آل محمد..

مخلص درگاهت هستم

وهمچون برده ای در این سرای نشسته ام

 تا مرا پرنور سازی ز معرفتت

برده ی درگاهت می شوم

دوست دارم آن پنجره ی فولادین زمحبتت را

که هر لحظه گل  های پژمرده ای را شاداب می سازد

کبوترانت می نوازند ترانه ی عاشقی را

دوست دارم آبی بنوشم از آن سقای همیشگی وچشمه ی معرفتت

وز هرآن سوی گیتی می آیدکسی که عاشق است

 عاشق گنبد وگلدسته هایی که که در دل این شهر می تابد

میتابد وهردیده ای که به آن گشوده شود را نیز شاداب ونورانی می سازد

یا ضامن آهو..

همه وهمه را با وجود پاک وعظیم تو دوست دارم 

                                                     "کارگر"

زیر آسمان پر ستاره شب دهکده  کنار جوی آب 

تک درختی کوچک

                همراه  با..                  

نوای جیرجیرک ..آبی زلال

 و قایقی کاغذی که غرق خواهد شد

 می توان  بی تفاوت لذت برد 

نیز می توان

برای تنهایی درخت  چاره کرد وهمدرد او شد

و قایق کاغذی را..

برای  همیشه روان بودن در آبی ها  ترمیم کرد.

..اینگونه زندگی کنیم...

                                                                          "کارگر"

هر از گاهی به کوچه پس کوچه های دلم سر می زنم

چیزی جز قطرات شبنم نمی بینم

عشقی را دارم در این کوچه های  دلم که همیشه  با من است

همیشه مرا به  یاد   باغچه هایم  وآه های  کودکانه ام می اندازد

به یاد دوست داشتن ها وشیرینی هایش

به یاد بچه ای که هنوزهم در بن بست  دلم گم گشته

ونمی داند که عشق یعنی چه؟

فقط به  گل خشک شده در  دستش می نگرد ومی خندد

چه خوب که امیدوار است

چه خوب که لذت می برد از این رنگ های زندگی

وسعی می کند همه را آبی کند

آبی تر از آبی

همچون آسمان.

                          "کارگر"

نمره ات بیشتر ازکوه .. باتمام مقاومتش

می ایستم در مقابل هر کس که بد گوید

می ایستم

چون تو را دارم که استوارتر ازهمیشه ای

می ایستم

چون تو را دارم که هستی تا برصفحه ی دلت نقاشی کنم

نقاشی های کودکیم را به یاد داری؟

با تمام زشتیش باز هم مرا تشویق می کردی

می خواهم باز هم تشویقم کنی

تانقاشی هایی زیباتر ازهمیشه به وجود آرم

زیباتراز کودکیم نمی شود

نمی شود ,  چون مداد رنگی هایم را خراب کردم.

اعتراف کردم که سرتری

حال تو به من چه نمره ای می دهی ای پدر؟

                                                        "کارگر"

خدایا...
می دانم که  می خواهی صدایت کنم

همیشه  بخوانمت

تا   هر لحظه  عطر حضورت را  استشمام کنم

می دانم که در این درد ها نشا نی از فاصله نیست

مگر فاطمه ات   جدا  از  غم بود؟

شاکر درگاهت بود

و بارها اوج بندگی اش را به اثبات  رساند...

پس صبر می کنم چون تو  هستی

هستی تا تکیه گاهم باشی...

چرا که رنج ها نشان از دوری ات نیست

ادامه  ی زندگی را هرگز نمی توان تصور کرد

 که  چیست  وچگونه خواهد بود!

لیکن با بودن تو همیشه سبز است

وبه هر لحظه ام امیدوارم

امید دارم که هستی در کنارم

چراکه خود گفتی

 از ریسمانی که جای جای وجودم را فرا گرفته هم نزدیک تری

 دوستت دارم ای  خدای خوبی ها

حتی اگرتمام دنیا  مرا بیازارد 

باز   تو  هستی... تا  مأمن   و آرام جانم  باشی

و هرگز هراسی  نخواهم داشت

 از بود ونبود های  زندگی

من بیش از پیش شیفته ی خوبی هایت شده ام

دستم را بگیر... کنارم باش

 درست مثل همیشه...

شکر می گویمت ای  پروردگار آسمان ها 

                                                              "کارگر"

شبی  ستاره ای  چیدم

آن را در گلدان دلم کاشتم

چه زیبا می درخشید

شبنمش خیالم را نور باران می کرد

چه زیبا بود تابشش  در دل شب

افسوس کهسپیده دمید...

 دیگر ستاره ای ندارم تا بر شب هایم  بتابد

تا از درخشش غرق  شور و شعف شوم

لیکن ستاره ی من برزگ است

آنقدر بزرگ  که...

 حتی در تلالو نور خورشید  نیز می تابد

ستاره   نیست ... لیکن باورش برای همیشه در خاطرم می تابد.. .

 تا باورت هست...  همیشه بتاب...

                                                   "کارگر"

در شبی بس تنها وسرد...

که باران بر پنجره می کوبید

 فضای پشت پنجره  در  تاریکی گم شده بود

من ماندم و دستانی که بی محابا بر شیشه می رفت

آنقدر بر صفحه نوشتم که ..

 باران مقابل انگشتان خسته ام زانو زد

ودر آن هیاهو  گفت:

دگر در مقابل بخار شیشه ات قطره ای برای بارش ندارم..

پس نمی بارم وسرد نیستم

تا همسو شویم

واین حک شده های سرد را..

پر ز گرمای محبت سازیم

                                      "کارگر"

سقراط می گوید. وقتی دیدید سایه انسان های کوچک در حال بلند شدن است... بدانید آفتاب سرزمین شما در حال غروب کردن است...
سرزمینی که متفکرانش بیکار باشند و بیسوادانشان شاغل
مشاورانش بیمار باشند، و وکلایش ساکت؛
جوانانش دل مرده باشند، و سالخوردگانش بلند پرواز:
مردانش لحن زنانه داشته باشند، و زنانش ژست مردانه؛
اغنیایش دزدی کنند، و فقرایش کارگری با حقوق بخور و نمیر؛
صادراتش فیلسوف باشد، و وارداتش مواد مخدر،
قبرهایش خریده شوند، و مغزهایش فروخته؛

گورستان تاریخ است ...

خدا خورشید کهکشان دلم است

می گویم خورشید ..

چون با تابیدن وبودنش به زندگیم روشنایی  می بخشد

وآشکارمی سازد همه چیز رابرایم

 با این همه ..,گاه من با اعمالم این زندگی را تاریک می کنم

 و خورشید را دور.

                       "کارگر"