شبی ستاره ای چیدم
آن را در گلدان دلم کاشتم
چه زیبا می درخشید
شبنمش خیالم را نور باران می کرد
چه زیبا بود تابشش در دل شب
افسوس کهسپیده دمید...
دیگر ستاره ای ندارم تا بر شب هایم بتابد
تا از درخشش غرق شور و شعف شوم
لیکن ستاره ی من برزگ است
آنقدر بزرگ که...
حتی در تلالو نور خورشید نیز می تابد
ستاره نیست ... لیکن باورش برای همیشه در خاطرم می تابد.. .
تا باورت هست... همیشه بتاب...
"کارگر"
