در شبی بارانی,
زیر بارش قطرات مروارید گون آسمان
دیدم بودن را..
آسمان را..زندگی را..
دیدم ولذت بردم ,زندگی کردم
دیدم وخود را زهر ناهمگونی رها ساختم
رهایی که طعم بودن وزندگی کردن را می دهد
می خاهم طعم رهایی را بچشم
در بود ونبود ها پایدار باشم
سنگلاخ های زیر پایم را نبینم
و پشت درب های بسته هم آسمانی آبی داشته باشم.
